Toen ik stof voor het leuke bonte rokje van dochterlief ging kopen, had ik deze al zien liggen. In het kader van: ik heb nog stof genoeg, heb ik ‘m in eerste instantie laten liggen. Tot ik een paar dagen later toevallig tegen een nieuwe winterjas aan liep (bij de Hema!!). Toen vond ik dat het tijd werd voor een nieuwe sjaal. Bij een andere winkel kwam ik een colsjaal van bont tegen, maar die kostte € 39,95! Toen dacht ik: dat kan ik zelf!
Dus terug naar de stoffenwinkel. De stof was €12,95 per meter, en ik heb 80 cm gekocht (de stof is 150 cm breed). Dat betekent dat de sjaal me iets meer dan 10 euro kost. Lang leve zelf maken zeg maar!
Prachtig toch? Het is een soort van donkergroen-grijs. Een kleur die ik lastig te omschrijven vind. Maar wel een kleur die ik supergeschikt voor de herfst/winter vind.
Mijn kast ligt al behoorlijk vol met allerlei colsjaals (uiteraard zelfgemaakt), maar tot nu toe heb ik ze eigenlijk alleen nog maar van verschillende kleuren tricot gemaakt. Nu dus van 1 kleur, dit wordt een snel project!
Omdat de sjaal uit 1 deel bestaat, is het heel makkelijk om te maken. Leg de stof eerst helemaal open, en leg de lange delen met de goede kanten op elkaar. Zo hou je een lap van 40 x 150 cm.
Speld de bovenkant (van 150 cm dus) op elkaar.
Vervolgens naai je dit aan elkaar.
En dan komt het lastige. Het is lastig uit te leggen, dus ik hoop dat het te begrijpen is. Het naaien van de col is me in het verleden al flink vaak mis gegaan, omdat het binnenstebuiten draaien zo’n gedoe lijkt. In de praktijk valt het heeeel erg mee, en is het eigenlijk helemaal niet moeilijk. Je moet alleen even weten hoe je het precies moet doen.
Goed.. Je hebt dus nu een dubbelgevouwen lap van 40 x 150 cm, waarvan de delen die 150 cm zijn, genaaid zijn. Dat betekent dat je aan beide zijden nog een opening hebt van zeg maar 40 cm (of 80 cm omtrek).
Allereerst draai je de sjaal buitenstebinnen (ja, je leest het goed), zodat de goeie kant naar buiten is. De binnenkant zit dan dus, zoals het hoort, binnenin. Wat je dan gaat doen, is dat je vanuit die positie de naden met de goeie kanten op elkaar gaat leggen. Dat lukt uiteraard niet helemaal, omdat je altijd een stukje overhoudt om doorheen te keren.
Het ziet er een beetje uit als op bovenstaand plaatje.
En zo speld je dus net zo lang tot je eigenlijk niet verder kunt
Je ziet, ik hou een stukje ‘open’ om straks de binnenkant weer door naar binnen te drukken. Dit ga je naaien, en dan druk je de binnenkant weer terug naar binnen.
Dat ziet er ongeveer zo uit. Even met m’n handen erbij:
Deze naad moet nog dicht gemaakt worden, en het mooist is dat om het met de hand te doen.
Dan zie je er later niets meer van:
En dan is de sjaal klaar!
Heerlijk warm voor de winter straks. Als het nog gaat vriezen haha. Mijn selfie-cam is niet zo briljant, misschien maak ik nog een keer een leukere foto van ’t resultaat. Ik ben er in ieder geval erg blij mee. Hij was binnen het uur klaar, ik hou van dit soort snelle projecten!
xx
Loes
Hee wat heerlijk dat je dit zelf kan! Ik heb me wel eens aan een naaimachine gewaagd, maar zonder veel succes.. De sjaal staat erg leuk!
Thanks! Ik ben ook heel content dat dit zelf lukt inderdaad. Jammer dat jij er (nog?) geen succes mee hebt gehad, wel tof dat je geprobeerd hebt! *thumbs up*
Nou dat is al weer een hele tijd geleden, tegenwoordig heb ik wat meer tijd, dus misschien kan ik binnenkort eens een poging weer wagen, ik word tenslotte mama 🙂
Leuk hoor, dat je mama wordt! Dan moet je wel kunnen naaien hoor, want dat is iets voor mama’s 😉 ;). Mijn advies: ‘kalmte kan je redden’ en leg de lat in het begin niet te hoog. Als ik het kan leren, kan iedereen het!!